در تاریخ 14 جولای 1959 شهر کرکوک برای برگزاری جشن های پیروزی آماده می شد. روزهای متوالی برای آماده ساختن این جشن و مراسم سپری شده بود و همه چیزی محیای یک سرور و شادمانی بود، همه دختران، زنان و مردان شهر با پوشیدن لباسهای ملی خود برای بزرگداشت جشن حاضر شده بودند. بعد از سپری شدن ساعات گرم روز مردم در ساعت 18:00 آرام آرام به کوچه ها و شهرها سرازیر می شدند. مردم با پوشیدن لباسهای ملی ترکمانی و با خواندن اشعار ملی(تورکو) به شادمانی و شعف می پرداختند. در ساعت 19:00 مراسم به طور رسمی آغاز شد. در مراسم آغازین اشخاص از گروههایی مثل وزیر معارف، شهردار، مسولین حزب کمونیست، دوستدارن صلح، دانشجویان انقلابی، تشکیلات مقاومت خلق و تشکیلات این چنینی میلیتان وجود داشتند. در این وانفسا تجمع این همه میلیتان با هدف خاصی صورت گرفته بود و رفته رفته این میلیتانها شروع به شعار دادن بر علیه ترکها با سنگینی شعارهایی که ترکها را فاشیسم، پان ترکیسم می خواند شروع شد. چند دقیقه از ساعت 19:00 نگذشته بود که صدای سلاح ها بلند شد. دستجات مردم ترک دسته دسته پرپر شدند. در اولین شهید شدگان صاحل قهوه خانه ی بود که در آنجا نشسته بودند و عثمان هیدیر نامی بود که به سبب اثابت گلوله در دم جان سپرد. میلیتانها دست و پای او را با طنابی بسته و نئش او را برای کشیدن به موتوری بستند...
مردم عادی و بدون سلاح ترک که برای بزرگداشت اولین سال جمهوریت گرد هم جمع شده بودن دسته دسته به مانند گل پرپر می شدند. زنان و کودکان که در بهت بودند با دیدن چنین منظره ای در حال فرار با سلاحههای سنگین کشته می شدند. در این روز و در این ساعات قتل عام کرکوک ترکان که 3 شبانه روز طول کشید آغاز شده بود. از سوی ارتش در شهر حکومت نظامی اعلام شد. بعد از چند ساعتی معلوم شد که این حکومت نظامی فقط برای ترکان بوده است. بعد از چند ساعت ترکمانان را از خانه ها در میدان شهری جمع کردند. در این میدان در محکمه هایی انسان ها را در چند دقیقه به تیرباران محکوم می کردند. ارتش، اعضای حزب کمونیست و پلیس با همکاری هم به خانه های ترکمانان هجوم می بردند و ترکان را دستیگر می کردند. قسمتی از مردم را در خرابه های جمع کرده و به قتل رساندند. بسیاری از رهبران ترک را در مقابل خانواده خود با اسلحه های تمام اتوماتیک می کشتند. بعد از کشتن ترکان آنها را به موتورها بسته و در کوچه های شهر می کشاندند. از رهبران ترکمان عراق، آتاخیرالله و برادر دکترش یاربای ایلهان به دین صورت کشته شدند. بعضی از فرزندان ترکان را نیز به بدین صورت که هر کدام از پایهایشان را به موتوری متفاوت بسته وز در جهت مخالف کشیدند تا از وسط نصف شود.
بعد از ساعتها ترکان شناسائی شده توسط مامورین از خانه ها به میادین جمع آوری شده و بدین شکلی که تعریفش در بالا آمده است کشته می شدند. بسیاری از اشخاص را زنده زنده در گروهها دفن کردند. بسیاری از انسانها را از هر دو چشم کور کرده و چشمهایشان را در آوردند. در دیگر سو هزاران ترک زخمی شده بود. بسیاری از زنان حامله کودکان خود را از وحشت سقط کردند. بیمارستانهای شهر ظرفیت این همه کشته و زخمی را نداشت. زخمی ها در مدرسه ها و زندانها تداوی می شدند.
قتل عام درروزهای بعدی نیز در حال تداوم بود. نظامیان ترکمانان را به غیرانسانی ترین شکل ممکن می کشتند.
در حالیکه این قتل عام در شهر ادامه داشت مغازه ها، مراکز تجاری، خانه ها و ... ترکان به آتش کشیده شده و توسط کردها و اعضای احزاب کمونیست غارت می شد. بعضی از اسامی شهید شده در این قتل عام خونین به شرح زیر می باشد:
آتا خیرالله، ایلسان خیرالله، قاسیم نفتچی، صلاح الدین آوجی، محمد آوجی، جاهید فخرالدین، عثمان خیدیر، امل مختار فواد، نیهات مختار فواد، نورالدین عزیز، عبدالله بایاتلی، ابراهیم رمضان، عبدالخالق اسماعیل، حصیب علی، جمعه قنبر، کاظم عباس بکتاش، شاکیر زینالی، حاجی نجیم، انور عباس، عادل عبدالحمید، ضهیر عزت چایچجی، کمال عبدالصمد، سید قانی نقیب، فتح الله یونس ...
این قتل عام ترکان در عراق و خارج از آن در انواع و اقسام مدیاها مخابره شده است. در شام، لندن، بیروت و قاهره اخباری در مورد این قتل عام مخابره شد. باعث تاسف می باشد که هیچ کدام از مسببین این قتل عام در دادگاه حاضر نشده و در مقابل عدالت قرار نگرفته اند.
مطالبی مستند از این قتل عام ترکان در روزنامه کرکوک چاپ شده در تاریخ 1988 – سال دوم و شماره 5 به رشته تحریر درآمده است.
ترجمه آزادی از منبع:
http://tinyurl.com/6gzz933
ترکمانان کرکوک، سوریه و... از نظر هویت ملی- ائتنیکی زیرگروه ترکان آزربایجان می باشند و به نوعی دیاسپورای این خلق می باشند.
فیلمهای مستندی در این مورد در سایت یوتیوب موجود می باشد.
http://youtu.be/Wjhndw-cPXY
مردم عادی و بدون سلاح ترک که برای بزرگداشت اولین سال جمهوریت گرد هم جمع شده بودن دسته دسته به مانند گل پرپر می شدند. زنان و کودکان که در بهت بودند با دیدن چنین منظره ای در حال فرار با سلاحههای سنگین کشته می شدند. در این روز و در این ساعات قتل عام کرکوک ترکان که 3 شبانه روز طول کشید آغاز شده بود. از سوی ارتش در شهر حکومت نظامی اعلام شد. بعد از چند ساعتی معلوم شد که این حکومت نظامی فقط برای ترکان بوده است. بعد از چند ساعت ترکمانان را از خانه ها در میدان شهری جمع کردند. در این میدان در محکمه هایی انسان ها را در چند دقیقه به تیرباران محکوم می کردند. ارتش، اعضای حزب کمونیست و پلیس با همکاری هم به خانه های ترکمانان هجوم می بردند و ترکان را دستیگر می کردند. قسمتی از مردم را در خرابه های جمع کرده و به قتل رساندند. بسیاری از رهبران ترک را در مقابل خانواده خود با اسلحه های تمام اتوماتیک می کشتند. بعد از کشتن ترکان آنها را به موتورها بسته و در کوچه های شهر می کشاندند. از رهبران ترکمان عراق، آتاخیرالله و برادر دکترش یاربای ایلهان به دین صورت کشته شدند. بعضی از فرزندان ترکان را نیز به بدین صورت که هر کدام از پایهایشان را به موتوری متفاوت بسته وز در جهت مخالف کشیدند تا از وسط نصف شود.
بعد از ساعتها ترکان شناسائی شده توسط مامورین از خانه ها به میادین جمع آوری شده و بدین شکلی که تعریفش در بالا آمده است کشته می شدند. بسیاری از اشخاص را زنده زنده در گروهها دفن کردند. بسیاری از انسانها را از هر دو چشم کور کرده و چشمهایشان را در آوردند. در دیگر سو هزاران ترک زخمی شده بود. بسیاری از زنان حامله کودکان خود را از وحشت سقط کردند. بیمارستانهای شهر ظرفیت این همه کشته و زخمی را نداشت. زخمی ها در مدرسه ها و زندانها تداوی می شدند.
قتل عام درروزهای بعدی نیز در حال تداوم بود. نظامیان ترکمانان را به غیرانسانی ترین شکل ممکن می کشتند.
در حالیکه این قتل عام در شهر ادامه داشت مغازه ها، مراکز تجاری، خانه ها و ... ترکان به آتش کشیده شده و توسط کردها و اعضای احزاب کمونیست غارت می شد. بعضی از اسامی شهید شده در این قتل عام خونین به شرح زیر می باشد:
آتا خیرالله، ایلسان خیرالله، قاسیم نفتچی، صلاح الدین آوجی، محمد آوجی، جاهید فخرالدین، عثمان خیدیر، امل مختار فواد، نیهات مختار فواد، نورالدین عزیز، عبدالله بایاتلی، ابراهیم رمضان، عبدالخالق اسماعیل، حصیب علی، جمعه قنبر، کاظم عباس بکتاش، شاکیر زینالی، حاجی نجیم، انور عباس، عادل عبدالحمید، ضهیر عزت چایچجی، کمال عبدالصمد، سید قانی نقیب، فتح الله یونس ...
این قتل عام ترکان در عراق و خارج از آن در انواع و اقسام مدیاها مخابره شده است. در شام، لندن، بیروت و قاهره اخباری در مورد این قتل عام مخابره شد. باعث تاسف می باشد که هیچ کدام از مسببین این قتل عام در دادگاه حاضر نشده و در مقابل عدالت قرار نگرفته اند.
مطالبی مستند از این قتل عام ترکان در روزنامه کرکوک چاپ شده در تاریخ 1988 – سال دوم و شماره 5 به رشته تحریر درآمده است.
ترجمه آزادی از منبع:
http://tinyurl.com/6gzz933
ترکمانان کرکوک، سوریه و... از نظر هویت ملی- ائتنیکی زیرگروه ترکان آزربایجان می باشند و به نوعی دیاسپورای این خلق می باشند.
فیلمهای مستندی در این مورد در سایت یوتیوب موجود می باشد.
http://youtu.be/Wjhndw-cPXY
